ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:

Πρόκειται για ένα μνημειώδη ταφικό συγκρότημα, η είσοδος του οποίου δηλώνεται με ένα επιτύμβιο κιονίσκο. Η πρόσβαση στον τάφο γίνεται μέσω ενός μακριού βαθμιδωτού δρόμου (σκάλα) είκοσι μέτρων, ο οποίος οδηγεί σε ένα καμαροσκέπαστο διάδρομο. Στα τοιχώματα του διαδρόμου βρίσκονται λαξευμένες πέντε ταφικές θήκες και δύο οστεοφυλάκια (τα οστεοφυλάκια χρησίμευαν στη φύλαξη των οστών, όταν οι τάφοι χρησιμοποιούνταν ξανά). Στην αριστερή πλευρά μια στεγασμένη κλίμακα (σκάλα) οδηγεί στο πηγάδι.

Στην αρχική του φάση, δηλαδή κατά την Ελληνιστική εποχή, ο δρόμος οδηγούσε σε ένα αίθριο που περιβαλλόταν από στοές. Στο αίθριο έχουν εντοπιστεί τρεις άθικτοι λακκοειδείς τάφοι ενώ, ένας επιπλέον είχε σημανθεί με ένα επιτύμβιο κιονίσκο. Στη βόρεια πλευρά του αιθρίου βρέθηκαν ίχνη τοιχογραφιών, οι οποίες μιμούνται μαρμαροθετήματα (τεχνική μαρμάρινης επένδυσης των τοίχων).

Ακριβώς απέναντι από τον δρόμο βρίσκεται ο νεκρικός θάλαμος. Μέσα στον νεκρικό θάλαμο έχουν εντοπιστεί τρεις συλημένες ταφικές θήκες και ένας ασύλητος λακκοειδής τάφος. Αρχικά οι θήκες ήταν καλυμμένες με διακοσμημένο κονίαμα το οποίο μιμούνταν ισοδομική τοιχοποιία. Μέρος της οροφής της στοάς και η οροφή του τάφου έχουν αφαιρεθεί εξαιτίας της λατόμευσης.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο ο δρόμος αποκόπηκε από το υπόλοιπο μνημείο και χρησιμοποιήθηκε ως ξεχωριστός χώρος ταφής με τη δημιουργία νέων ταφικών θηκών και ενός αρκοσολίου, δηλαδή μιας αβαθούς τοξωτής κόγχης πάνω από το μνήμα. Μπροστά από τις δύο θήκες κτίστηκε τράπεζα προσφορών, που έφερε ένα πήλινο σωλήνα που χρησίμευε για την προσφορά των χοών, δηλαδή των υγρών προσφορών προς τους νεκρούς, μια συνήθεια που σχετίζεται με τα ταφικά έθιμα της περιόδου. Στους νεκρούς, εκτός από υγρές προσφορές (γάλα, μέλι, νερό και κρασί) προσφέρονταν επίσης διάφοροι καρποί. Σε μερικές περιπτώσεις κοντά στους βωμούς βρέθηκαν κατάλοιπα από στάχτη και αποτεφρωμένα ζωικά οστά, τα οποία οδήγησαν τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι γίνονταν και τελετουργικές πυρές, κατά τις οποίες προσφέρονταν αβγά, πουλιά κ.ά. στους νεκρούς.